De Discman, een verandering in formaat
Voortbordurend op de populariteit van de Walkman als persoonlijke muziekspeler en de groeiende populariteit van compact discs als het nieuwe favoriete audioformaat, bracht Sony in november 1984 de Discman uit.
Door het formaat van CD's was de Discman slanker maar nam hij wel meer ruimte in beslag, waardoor hij maar moeilijk in je broekzak paste. Een groter nadeel van het apparaat was echter de neiging om over te slaan wanneer je hem niet voorzichtig behandelde. Begin jaren 90 werd dat laatste probleem, althans gedeeltelijk, opgelost met de introductie van skipbeveiliging. De technologie werkte door het inbouwen van buffers. De Discman las vooruit en sloeg informatie op in het interne geheugen. Als de normale werking werd onderbroken, werd naar het geheugen overgeschakeld totdat alles weer normaal was.
De gebruikerservaring was grotendeels hetzelfde als bij de Walkman, met het opmerkelijke onderscheid dat CD’s je in staat stelden eenvoudig naar een gewenst nummer te skippen. Deze functie speelde een rol in de verschuiving naar het luisteren naar specifieke nummers in plaats van hele albums, uiteindelijk resulterend in digitale media en aangepaste afspeellijsten.
