Passieve voedingen review: 6 modellen getest

Testveld

Hiermee bestaat het testveld uit acht voedingen: zes passieve, een actieve en een semi-passieve. Met uitzondering van de Streacom zijn ze allemaal volledig modulair. Twee voedingen zijn dual-rail (de Enermax en FSP), terwijl de rest single-rail is. Met uitzondering van de FSP Aurum Xilenser 400W en de Streacom hebben alle passieve modellen een 80Plus Platinum certificaat. Alle voedingen hebben volledig Japanse condensators; alleen in de Corsair RM550x troffen we condensators waarvan we de herkomst niet konden vaststellen.

De Enermax Digifanless 550W heeft van alle passieve voedingen in deze test het hoogste wattage. Ook heeft hij twee rails, waar de meeste andere voedingen single-rail zijn. Interessant hieraan is verder dat hij een digitale voltagecontroller heeft, waardoor hij extra stabiel zou moeten zijn. Tegelijkertijd is hij met een gemiddelde prijs van 236 euro het duurste product in de test. Een fors bedrag voor een 550 watt voeding.

FSP participeert met de Aurum Silencer 400W. In tegenstelling tot de meeste andere voedingen in de test heeft hij geen 80Plus Platinum maar een Gold certificaat, zoals de naam aangeeft. Van de gewone ATX-voedingen heeft hij met 400 watt het laagste wattage. Ook is hij een van de twee multi-rail voedingen in de test. FSP geeft vijf jaar garantie op de voeding. De prijs is ondanks zijn lagere capaciteit echter nog altijd gemiddeld hoog: 144 euro.

Ook Seasonic is uiteraard van de partij, met de Platinum Series Fanless 520W. Deze voeding is al sinds 2012 op de markt, maar sindsdien heeft Seasonic geen nieuwe passieve voedingen uitgebracht. Met een prijs van 159 euro lijkt hij niet goedkoop, maar gezien het vermogen valt het in deze klasse nog wel mee. Daarnaast krijg je alleen op dit product de zeven jaar garantie die standaard op 'gewone' Platinum voedingen wordt gegeven: de andere voedingen in deze test krijgen vijf jaar of minder.

De Silverstone Nightjar SST-NJ520 520W is de enige zilverkleurige ATX-voeding in de test. Hij is single-rail en heeft een Platinum-certificaat, maar moet het doen met slechts drie jaar garantie. Voor een Platinum-voeding in deze prijsklasse vinden we dat wel heel erg karig. Gemiddeld kost hij namelijk 180 euro, en daarvoor verwachten we toch echt wat meer.

De Streacom ZeroFlex 240W is een opmerkelijke voeding. Hij heeft het meest bescheiden wattage en is bedoeld voor volledig passieve systemen met kleinere form factors: slechts 240 watt. Als enige voeding in de test is hij totaal niet modulair. Eigenlijk is hij specifiek ontworpen voor enkele kasten van Streacom zelf: namelijk de FC5 Evo, FC9 en FC10. Streacom geeft slechts twee jaar garantie op het product. De prijs is echter fors: gemiddeld kost hij 158 euro.

Van XFX hebben we de XTS Series 520W Passive getest: een 80Plus Platinum voeding. Waar hij in uitblinkt is het grote aantal connectors: als enige passieve voeding in de test heeft hij evenveel Molex, SATA- en PEG-connectors als de Dark Power Pro 11. Ook heeft hij een tweede CPU-connector. XFX geeft 5 jaar garantie op de voeding, die gemiddeld 150 euro kost, wat nog wel meevalt.

Referentie

Als referentie hebben we twee van de betere niet-passieve voedingen van 550 watt genomen: de Be quiet! Dark Power Pro 11 550W en de Corsair RM550x, eerder winnaars van respectievelijk Ultimate Product en Excellent Choice awards. De Dark Power Pro 11 is als Platinum-voeding iets hoger gepositioneerd dan de RM550x Gold-voeding, maar ook die laatste is bijzonder populair.

Deze twee voedingen hebben we niet willekeurig gekozen: we hebben opzettelijk de twee beste niet-passieve voedingen en testwinnaars met deze capaciteit gekozen. Het zijn dan ook wat duurdere modellen, maar vergeleken met de hoge prijzen van passieve voedingen valt het nog mee: de Dark Power Pro 11 kost gemiddeld 145 euro, terwijl je voor 99 euro met de RM550x kan thuiskomen.

Testmethode

Voor het testen van voedingen maken we gebruik van professionele Stratron load-generatoren, waarmee we voedingen in ons lab tot 1600 watt kunnen belasten. Iedere voeding testen we in stappen van 100 watt vanaf 200 watt tot aan de maximale belasting. Bij iedere stap meten we voltages op de verschillende lijnen. Hoe dichter die waardes liggen bij de officiële waardes van 3,3, 5 en 12 volt, des te beter. Meer dan 5% afwijking is taboe. Bij iedere stap meten we met een professionele Zes Zimmer stroommeter het uit het stopcontact opgenomen vermogen. Op basis daarvan berekenen we de efficiëntie. Een oscilloscoop stelt ons in staat om de ripple, ofwel de fluctuaties op de geleverde gelijkspanningen te meten.

Belangrijk om te weten is dat we in alle gevallen in totaal zo’n 50 watt stroom uit de 3,3 en 5 voltlijnen trekken en de rest uit de 12 voltlijnen. Dat is anders dan de manier waarop bijvoorbeeld de 80 Plus organisatie of de meeste fabrikanten zélf hun voedingen testen, maar staat wel dichter bij de realiteit. In een PC maken alle stroomverslindende componenten (lees: de CPU en GPU) louter van de 12 voltlijnen gebruik; de 3,3 en 5 voltlijnen hebben slechts een zeer beperkte functie.

Naast de standaard tests vanaf 200 watt doen we ook tests bij lage belastingen van 22,5, 50 en 100 watt. Deze waardes en de verdeling van de belasting over de 3,3, 5 en 12 volt rails zijn gemodelleerd naar een echt systeem gebaseerd op een Intel Core i7 4770K Haswell-processor, een Gigabyte GA-Z87X-UD3H moederbord, twee Corsair Vengeance Pro geheugenmodules, een OCZ Vertex 4 SSD en een CPU-koeler. De 22,5 watt test komt ruwweg overeen met het idle-verbruik van dit systeem, de 50 watt test is gemodelleerd naar een situatie waarbij één CPU-core volledig is belast en de 100 watt test naar een situatie waarbij alle cores volledig belast zijn.

Voorts meten we ook het door de voeding aan het stopcontact onttrokken vermogen zónder belasting. Belangrijk om te weten of voedingen niet te veel sluipvermogen hebben.

Onze geluidstest doen we in een geluidsdichte box, zodat we waardes vanaf ca. 18 dB(A) nauwkeurig kunnen meten. Onze meter plaatsen we 10 cm van de voeding en we belasten de voedingen met ca. 100W, 300W en 500W. We doen de metingen nadat de voedingen 20 minuten lang belast zijn.

De volledige testresultaten kan je vinden door deze link te volgen.

Maximale stabiele belasting

Allereerst de maximale stabiele belasting, die we in stappen van 100 watt meten. Hiervoor moet de voeding functioneren op een bepaald wattage zonder dat de voltages verder afwijken dan de 5% die de ATX-specificatie maximaal toestaat. Geen enkele voeding heeft ook maar enige moeite met het halen van de gespecificeerde capaciteit.  Qua voltagestabiliteit presteren de Corsair RM550x en de Enermax Digifanless 550W het beste: de maximale afwijking is 0,05V. De Digifanless slaagt hier uiteraard in vanwege zijn digitale voltagecontroller.

12V stabiliteit en ripple

Van de drie spanningen die voedingen bieden, is de 12 voltlijn het belangrijkst: 3,3V en 5V worden minder gebruikt. Naast de maximale afwijking is het wenselijk dat het voltage zo min mogelijk terugzakt bij hogere belasting, omdat dat de voeding (en daarmee het systeem) instabiel kan maken. Voor gewone gebruikers is dit minder relevant, zolang het terugzakken maar niet te ernstig is. Voor een overklokker is het echter van belang dat het tot een minimum beperkt blijft. De Corsair RM550x doet het hier wederom uitstekend, met een verschil van slechts 0,02V tussen het hoogste en laagste voltage dat de 12V-lijn aanlevert. De op een na beste voeding is de Enermax Digifanless, die 0,05V terugzakt.

Daarnaast is er nog de ripple-waarde, die het verschil in het hoogst en laagst gemeten voltage aangeeft in Vtt (voltage-top-top). In de regel is een ripple van onder de 75 mVtt acceptabel, terwijl een waarde van onder de 50 mVtt geldt als goed. Ook hierbij is een acceptabele waarde goed genoeg voor gewone gebruikers, maar als je wilt gaan overklokken, is het raadzaam om een voeding te nemen met een zo laag mogelijke ripple. Qua ripplewaardes is de Corsair RM550x duidelijk de winnaar. Met een maximale ripple van slechts 6,6 mVtt haalt hij een van de laagste waardes die we ooit hebben gemeten. Alle andere voedingen komen tussen de 20-30 mVtt, hoewel het opgemerkt moet worden dat de Be quiet! Dark Power Pro 11 in tegenstelling tot de andere voedingen juist bij hogere belasting een lagere ripple heeft (en juist daar kan ripple eventueel een probleem vormen).

Efficiëntie

Gezien hun hoge certificeringen zal het niet verbazen dat vrijwel alle voedingen in deze test een goede efficiëntiescore halen. De Be quiet! Dark Power Pro presteert net het beste, met een gemiddelde efficiëntie van 92,11%. Het verschil met de passieve SeaSonic Platinum Series Fanless 520W is echter niet groot, die haalt namelijk een score van 92,06%.

Belangrijk is ook de efficiëntie bij een iets lagere belasting, tussen de 22,5 en 100 watt. Hier doen meerdere voedingen het goed: de Silverstone haalt net de beste score met een gemiddelde efficiëntie van 84,8%, op de hielen gevolgd door de XFX met een efficiëntie van 84,7%. Opvallend genoeg is de Enermax Digifanless 550W het minst efficiënt bij lage belasting, hoewel dit bij hogere belasting zeker niet het geval is. Het verbruik zonder belasting is bij alle voedingen verwaarloosbaar klein.

Geluidsproductie

Juist de lage geluidsproductie door het ontbreken van een fan zou passieve voedingen interessant moeten maken. We zien echter iets heel bijzonders: door de hoeveelheid coil whine die de verschillende passieve voedingen maken, blijken de niet-passieve exemplaren in de meeste gevallen stiller te zijn! Zowel bij 100W als 300W belasting zijn de Be quiet! Dark Power Pro 11 en de Corsair RM550x, met een enkele uitzondering stiller dan de passieve voedingen. Bij 500 watt belasting is de Silverstone echter weer stiller, met een geluidsproductie van 19,5 dB(A) vergeleken met 20,7 dB(A) voor de Dark Power Pro 11 550W. De XFX XTS Series 520W Passive maakt het met een geluidsproductie van rond de 30 dB(A) wel heel bont: hij zit hiermee op de grens van het hoorbare in een stille ruimte.

Met de Seasonic Platinum Series Fanless 520W is het verhaal iets ingewikkelder. Aanvankelijk maten we hierbij eveneens een geluidsproductie van ongeveer 30 dB(A), maar na een hertest bleek dat deze waardes niet gereproduceerd konden worden. Wel blijft de geluidsproductie van deze voeding duidelijk meetbaar. Uiteindelijk bleek dat de coil whine hiervan heel directioneel is: als de geluidstestmicrofoon iets hoger is gepositioneerd, dan meten we hierdoor een veel hogere waarde van tot wel 31 dB(A). Voor fangeluid maakt dit niets uit, maar voor coil whine evident wel. We hebben hieronder het resultaat opgenomen met de microfoon in de lage positie, omdat dat de standaardwijze is waarop wij voedingen testen.

Conclusie

Het grote voordeel van passieve voedingen zou zijn dat ze totaal geen geluid produceren, maar de werkelijkheid blijkt anders. Op een uitzondering na zijn geen van de passieve voedingen onmeetbaar stil bij een belasting van 100W. De meeste modellen zijn zelfs luidruchtiger dan onze niet-passieve referentieproducten. De XTS Series 520W Passive nadert de 30 dB(A), waarmee hij direct zijn eigen ‘selling point’ als passieve voeding ondergraaft.

Slechts een model blijkt stiller te zijn dan de actief gekoelde Dark Power Pro 11 referentievoeding, namelijk de SilverStone Nightjar SST-NJ520 520W. De Silverstone is met een geluidsproductie van slechts 20 dB(A) bij maximale belasting de stilste voeding in de test. Nadeel is wel dat je maar drie jaar garantie hebt, wat erg schamel is voor een voeding van gemiddeld 168 euro. De Enermax Digifanless 550W heeft dankzij zijn digitale voltagecontroller zeer stabiele voltages en blijft zelfs bij maximale belasting van 500W met een maximale geluidsproductie van 24 dB(A) nog aardig stil, maar hij is met 232 euro wel schrikbarend duur.

De actief gekoelde Be quiet! Dark Power Pro 11 550W is zelfs nog wat stiller dan passieve voedingen.

Verder zijn er twee voedingen met een iets lager wattage: de FSP en de Streacom. De FSP Aurum Xilenser 400W blijft bij een belasting van 300 watt nog altijd stil met een geluidsproductie van 21 dB(A), maar is wel erg duur voor een Gold-voeding met een capaciteit van 400 watt. Voor de gemiddelde prijs van 144 euro kan je betere voedingen kopen.

De Streacom Zeroflex 240W is bedoeld om gecombineerd te worden met de behuizingen van Streacom zelf. Als enige passieve voeding blijft hij onmeetbaar stil bij een belasting van 100W. Deze voeding is echter bedoeld om gecombineerd te worden met bepaalde small form factor behuizingen van Streacom zelf en is dus niet universeel inzetbaar. De gemiddelde prijs van 147 euro is ook niet bijzonder vriendelijk.

Gezien de resultaten kunnen eigenlijk we geen scenario bedenken waarin een passieve ATX-voeding een objectief betere keuze is dan een goed semi-passief of actief exemplaar. Voor dezelfde prijs koop je een voeding die beter, efficiënter én misschien zelfs nog wat stiller is. Dat zouden we daarom ook aanraden.