Inleiding
Muizen voor gamers zijn er al een tijd, maar de afgelopen jaren is er sprake van een ware explosie. Er is een ongekend groot aanbod en voor dit artikel testten we dan ook niet minder dan 37 exemplaren van 15 verschillende fabrikanten, in de luxere prijsklasses.
Wat is nou eigenlijk het verschil tussen een normale muis en een gamingmuis? Een in het oog springende voorziening zijn knoppen om de dpi-instelling te wijzigen, waarmee je als het ware de gevoeligheid van de sensor aanpast. Die zitten op vrijwel elke gamingmuis. Het is echter vooral die sensor zelf, die het onderscheid maakt met standaardmuisjes. Bij gamingmodellen wordt hieraan doorgaans veel meer aandacht besteed dan bij reguliere exemplaren.
De prestaties van deze sensor op vlakken als accurate tracking en acceleratie - termen die we bij de resultaten opnieuw tegen zullen komen - zijn dan ook van groot belang voor gamers, veel meer dan voor doorsnee kantoorgebruikers. Toch kunnen ook niet-gamers profijt hebben van de extra mogelijkheden van een gamingmuis – zie verderop in dit artikel.
Van strak en basic tot heel extreem: de muizenmarkt biedt veel keuze.
Voor dit artikel hebben we ons beperkt tot gamingmuizen van 50 euro of meer. Binnenkort werpen we ook een blik op goedkopere modellen - stay tuned!
Elke muis piept anders
Toch zijn er heel wat meer zaken waarmee een gamingmuis zich kan onderscheiden. Niet voor niets lopen de prijzen van de geteste muizen uiteen van nog geen twee tientjes tot het tienvoudige daarvan.
We zien een aantal hoofdstromen in het ontwerp. Een aantal modellen is zo no-nonsense mogelijk, waarbij er vaak alleen knoppen voor de dpi-instelling en vorige/volgende zijn aangebracht. Als je linkshandig bent, is die categorie tevens één van de weinige opties. Dergelijke muizen zijn namelijk vaak vrijwel symmetrisch en dus met beide handen te gebruiken. De knaagdieren met een meer ergonomische vorm of een groter aantal knoppen kunnen vrijwel altijd alleen door rechtshandigen worden gebruikt.
Veel muizen zijn alleen te gebruiken voor rechtshandigen.
Een ander belangrijk aspect bij het kiezen van een muis is hoe je hem vasthoudt. Hierbij onderscheidt men drie zogenaamde ‘grips’: de palmgrip, de clawgrip en de fingertipgrip. De palmgrip is veruit de meest voorkomende en houdt in dat je handpalm rust op de muis, waardoor het meestal als de meest ontspannen houding wordt gezien. Veel gamers prefereren echter de clawgrip, waarbij de vingers bijna in een hoek van 90 graden staan en de muis als door een klauw wordt vastgegrepen. Hiermee zou preciezere controle mogelijk zijn. Ten slotte is er nog de fingertipgrip. Hierbij raken alleen de vingertoppen de muis. Sommigen geven hier de voorkeur aan, omdat je optimaal in staat bent om de muis snelheid te geven.
Bij liefhebbers van de palmgrip zijn vaak ergonomisch gevormde muizen in trek, die wat langer en breder zijn om je handpalm goede ondersteuning te bieden. De clawgrip vraagt om een minder hoge en wat kortere muis, terwijl voor de fingertipgrip vaak echt kleine muisjes worden gebruikt.
Gamingmuizen: ook voor niet-gamers
We hebben het steeds over gamingmuizen, maar dit type muizen is niet alleen bij gamers populair. De hoge precisie en vele mogelijkheden van gamingmuizen trekt ook andere doelgroepen, zoals videobewerkers, ontwerpers en zelfs zakelijke gebruikers. De macroknoppen op veel gamingmuizen komen van pas bij uitgebreide softwarepakketten en video-editors kunnen makkelijk één frame ‘snipen’ in hun tijdlijn. Kortom, ook voor niet-gamers kan de aanschaf van een gamingmuis best interessant zijn.
De specificaties ontleed
Als je de specificaties van een muis bekijkt, kom je een aantal termen tegen die je misschien niet meteen kunt thuisbrengen. Fabrikanten gebruiken namelijk verschillende eenheden om de maximale snelheid die een muis kan registreren. De een schermt met 300 inch per seconde, de ander speekt over 7000 frames per seconde en een derde merk geeft een ‘processing rate’ op in megapixels per seconde. Net zoals bijvoorbeeld bij de opgegeven geluidsproductie van casefans geldt dat iedere fabrikant het op een andere manier meet en vaak worden de waarden ook nog eens overdreven. Eigenlijk mag je al deze specificaties dus laten voor wat ze zijn.
Het aspect waar muizenmarketeers unaniem op inzetten is dpi, oftewel de resolutie van de sensor aangegeven in pixels per inch. De dpi-waarde staat feitelijk voor het aantal pixels dat je opschuift op je scherm bij een beweging van één inch, en bepaalt dus de gevoeligheid van je cursor. Gebruik je een monitor met een hoge resolutie (wat ook bij gamingmonitoren steeds meer voorkomt), dan wil je waarschijnlijk op een wat hogere dpi werken, omdat je langere digitale afstanden moet afleggen met je muis. Er is sprake van een race om de hoogste waarde, maar hoger is niet per se beter. Vooral bij goedkopere muizen wordt vaak inter- of extrapolatie toegepast, waardoor de nauwkeurigheid achteruitgaat.
De sensor is een klassiek geval van een race om het grootste getal.
Al sinds de komst van de gamingmuizen is er discussie over de ideale dpi-instelling. Feitelijk is die er simpelweg niet, al is het maar vanwege genoemde samenhang met de schermresolutie. We maken onderscheid tussen low-sense, mid-sense en high-sense: een lage, gemiddelde of hoge sensitiviteit. Een low-sense gamer gebruikt een relatief lage dpi (vaak 800 of lager) en tilt zijn muis vaak op om verder te kunnen bewegen, terwijl een high-sense gamer juist kleine bewegingen maakt dankzij een hoge dpi (meer dan 1200 dpi).
Een andere specificatie die je vaak ziet is de zogenaamde polling rate, de frequentie waarmee de muis gegevens doorstuurt naar de computer. Het maximum is vaak 1000 Hz, oftewel duizend keer per seconde. Standaardmuizen werken doorgaans op 125 Hz. In het ongunstigste geval introduceert dat een lag van 8 ms.
Optisch versus laser
Wat de sensor betreft zijn er twee hoofdsoorten: optisch en laser. Beide typen sensoren gebruiken de weerkaatsing van lichtstralen om de positie en de beweging van de muis ten opzichte van het oppervlak te berekenen. Het laserlicht kan het oppervlak met een grotere precisie vastleggen dan het reguliere rode of infrarode licht van een optische sensor, maar in de praktijk heeft een lasersensor daardoor ook te maken met grotere hoeveelheden ‘nutteloze’ informatie. Dat kan leiden tot fouten in de tracking, om welke reden optische sensors over het algemeen als de betere soort worden gezien. Een groot voordeel van lasersensors is wel dat ze op bepaalde oppervlaktes gebruikt kunnen worden waar een optische sensor niet op werkt, zoals glas.
Vlak het oppervlak niet uit!
Een gamingmuis kan uitstekend presteren, maar moet daarbij wel worden geholpen. Een solide basis in de vorm van een goede muismat is erg belangrijk. Bepaalde muizen werken beter op stoffen of plastic muismatten, maar in alle gevallen is het gebruiken van een muismat beter dan het zonder doen.
Eén van de muismatten die we gebruike is deze stoffen Goliathus met een grove structuur.
Het gladde oppervlak van een muismat zorgt er natuurlijk sowieso voor dat je muis soepeler glijdt, maar het maakt het ook veel makkelijker voor de sensor om goede tracking te bieden. Om het maximale uit je muis te halen, is een muismat noodzakelijk.
We testen muizen daarom op drie verschillende muismatten: de Fnatic Gear G1 Control XL van polycarbonaat en de Razer Goliathus en ASUS Sheath van stof. De Goliathus heeft een grove structuur, terwijl de Sheath een gladdere, stoffen muismat is. Per muis kun je zo zien wat de soort muismat is die je er het beste mee kunt combineren.
Testprocedure
We gebruiken voor deze test een nieuwe testprocedure, waar lang aan is gewerkt in ons testlab. Op een volledig gestandaardiseerde manier kunnen we nu verschillende aspecten grondig testen, zoals acceleratie en de maximale snelheid van de sensor.
Acceleratie wordt doorgaans als een nadeel gezien. Het betekent dat als je de muis sneller beweegt, er een langere afstand wordt afgelegd op je scherm, ook al is de bewogen afstand op je muismat exact even groot. Voor gaming is dat een ongewenst effect, want de beweging van je cursor wordt onvoorspelbaarder en mikken daarmee lastiger. Het tegenovergestelde effect – als de muisbeweging trager gaat bij een snellere beweging – noemen we deacceleratie of negatieve acceleratie.
Dankzij onze nieuwe testmethode kunnen we de sensorprestaties op diverse manieren meten.
Daarnaast meten we de maximale snelheid die vastgelegd kan worden door de sensor. We gebruiken daarbij de vuistregel dat een snelheid boven de drie meter per seconde voldoende is. Een lagere maximale snelheid betekent dat je actie bij een snelle beweging niet of inaccuraat wordt vastgelegd en dat is een serieus nadeel voor een gamingmuis.
Bovenstaande zaken testten we zoals in het kader uitgelegd op drie verschillende muismatten en ook nog eens op twee standen: 800 dpi en de maximale dpi van de muis. Verder meten we de lift-off distance, de afstand die je de muis moet optillen om te zorgen dat er geen registratie meer plaatsvindt. Een lage lift-off distance is handig voor low-sense gamers, die met een lage sensitiviteit spelen en hun muis vaak optillen. Ten slotte beoordelen we hoe geschikt de vorm van de muis is voor low-sense gebruik – moet je echt knijpen om hem op te kunnen tillen, of is daar duidelijk rekening mee gehouden in het ontwerp van de muis?
ASUS: ROG Spatha
De ROG Spatha is een in het oog springende draadloze gamingmuis van ASUS, met een gemiddelde prijs van maar liefst 180 euro. Zoals je van ASUS mag verwachten anno 2017, is het aanwijsapparaat voorzien van instelbare rgb-verlichting. De Spatha is in vergelijking met de rest van het testveld behoorlijk fors en weegt met bijna 180 gram ook bovengemiddeld veel, waarbij een deel van het gewicht toegeschreven kan worden aan de accu. Bij de muis wordt een oplaadplaat geleverd, waarin tevens de draadloze ontvanger is geïntegreerd.
We tellen op de Spatha maar liefst zes extra knoppen ter hoogte van de duim, terwijl links van de linkermuisknop ook nog eens twee additionele knoppen te vinden zijn. Met de uitgebreide meegeleverde software kun je allerlei acties en macro’s toewijzen aan de toetsen, waar vooral MMO-gamers prijs op zullen stellen. Bij de muis krijg je bovendien een compleet accessoirepakket met onder meer Omron-switches voor onder de primaire knoppen, zodat je het klikgevoel daarvan naar eigen smaak kunt aanpassen. De ROG Spatha valt vooral op door zijn zeer lage lift-off distance van 0,72 mm, maar heeft behalve op de fijne stoffen mat wel last van lichte acceleratie.
Cooler Master: MasterMouse Pro L
Onder de merknaam CM Storm is Cooler Master erg actief in het goedkopere segment, maar deze MasterMouse Pro L is een product van CM zelf. Zoals gebruikelijk bij de Master-producten is de symmetrische MasterMouse aan te passen aan je eigen smaak met twee meegeleverde bovenpanelen en verwisselbare zijpanelen die je zelf kunt (laten) 3D-printen. De covers voor de bovenkant hebben een verschillende lengte, om de muis geschikter te maken voor een palm- of clawgrip. Op diverse plekken is rgb-verlichting aangebracht. De prestaties zijn prima.
Je krijgt verschillende losse onderdelen bij de MasterMouse Pro L.
Corsair: M65 Pro RGB, Sabre RGB, Glaive RGB en Scimitar (Pro)
Van Corsair ontvingen we niet minder dan vijf gamingmuizen. De M65 Pro RGB is gericht op FPS-gamers, wat direct te zien is aan de opvallende sniperknop ter hoogte van je duim. Met drie meegeleverde gewichtjes kun je de muis aanpassen, maar ook zonder die gewichtjes is de muis al enigszins aan de zware kant. De rgb-verlichting is via de software te synchroniseren met andere randapparatuur van Corsair, een leuke extra feature. Hoewel we hoge maximale snelheden meten, zien we vooral bij de harde muismat wel negatieve acceleratie, terwijl de gemiddelde prijs van ruim 70 euro toch puike prestaties doet vermoeden.
De Sabre RGB is met gemiddeld 60 euro wat goedkoper en is juist aan de lichte kant. Volgens de fabrikant is deze muis geschikt voor alle type games. Hij heeft een ingetogener design met vijf extra knoppen, waarvan je er vier met je duim kunt bedienen. De snelheden die deze muis registreert zijn erg hoog, maar op lagere dpi-settings zien we soms wel acceleratie.
Het duurste model is de nieuwe Glaive RGB. Het is een vrij forse muis en met 130 gram is hij ook aan de zware kant, wat hem een goede kandidaat maakt voor wie grotere handen heeft. De sensor wordt aangeprezen met het buzzwoord '16.000 dpi', maar we hebben feitelijk te maken met een PMW3367-sensor die in samenwerking met Pixart is ontwikkeld. Die staat garant voor uitstekende prestaties - we meten dan ook snelheden van rond de 4 meter per seconde. Wel is er sprake van enige acceleratie en is de muis, zowel door zijn gewicht als door de vrij hoge lift-off distance, niet bijzonder geschikt voor low-sense gamers. Uniek zijn ten slotte de verwisselbare duimsteunen, waarvan er drie worden meegeleverd voor meer of juist minder grip.
Van de Scimitar, een muis die specifiek is gericht op spelers van MOBA- en MMO-games, hebben we twee varianten getest: de normale en de Pro. De Pro heeft een andere sensor met een maximale dpi van maar liefst 16.000, één van de hoogste uit de test. Het opvallendste aan de muizen is ongetwijfeld het verstelbare paneel met twaalf knoppen ter hoogte van je duim, waardoor je alle macro’s kunt instellen die je bij dergelijke spellen nodig hebt. Hoewel ze de snelheden van de Sabre bij lange na niet halen, presteren de Scimitars prima en vertonen ze geen acceleratie.
Creative: Sound BlasterX Siege M04
Creative kennen we van de geluidsoplossingen en hoewel dit product qua naam zo een geluidskaart had kunnen zijn, is de Sound BlasterX Siege M04 toch echt een muis. Even geleden is deze audiofabrikant van weleer begonnen met het verkopen van gaming-randapparatuur en deze muis is daar één van de eerste resultaten van.
De Siege M04 is lang maar niet breed en bij uitstek geschikt voor een palmgrip, mits je rechtshandig bent. Rondom de rand loopt een strook rgb-verlichting, wat ons betreft een stijlvolle implementatie. Helaas blijft het logo bovenop altijd rood, wat wel een beetje afbreuk doet aan het effect. Aan de linkerzijkant, net als de andere zijkant afgewerkt met rubber voor extra grip, zitten drie instelbare knoppen: de middelste ongeveer boven je duim, voor de andere twee moet je je duim een stukje verplaatsen.
Het merk gebruikt een PixArt PMW3360-sensor voor deze muis, met een maximum van 12.000 dpi. De drie niveaus waartussen je met de dpi-knop kunt wisselen zijn echter ingesteld op 400, 800 en 1400 dpi. Via de uitgebreide software kun je andere standaardwaarden kiezen, de verlichting aanpassen en macro's instellen. Het enige dat we nog missen is het kunnen instellen van profielen, zodat je de knoppen per game andere functies kunt geven.
De testresultaten zijn uitstekend: we meten snelheden van ruim boven de 4 m/s en een vrij lage lift-off distance van 1,23 mm.
G.Skill: MX 780
Van deze nieuwkomer op de muizenmarkt ontvingen we een bijzonder exemplaar, namelijk de MX 780. Het uiterlijk doet denken aan de Mad Catz-muizen die we later nog zullen bespreken. Uniek is de verstelbaarheid: je kunt de linker- en rechterkant omwisselen om hem geschikt te maken voor linkshandig gebruik, maar ook de palmsteun is naar wens in hoogte te verstellen. Zoals een gamingproduct tegenwoordig betaamt, heeft G.Skill geïnvesteerd in rgb-verlichting verdeeld over vier zones. Je kunt de verlichting synchroniseren met de MSI Mystic Light-software. Dezelfde lichteffecten op je moederbord en je muis: wie droomt daar nou niet stiekem van?
De vrij forse muis weegt 111 gram, maar daar kun je met twee gewichtjes nog bijna tien gram aan toevoegen. De testresultaten zijn goed, waarbij de lage lift-off distance van 1,1 mm zeker genoemd mag worden. Wel wordt aan de gemeten snelheden duidelijk dat de sensor moeite heeft met de grove structuur van één van onze stoffen muismatten. Op een gladde stoffen of een harde plastic mat zijn er geen problemen. De gemiddelde prijs van 62 euro valt best mee, maar G.Skill-producten zijn helaas niet overal verkrijgbaar.
Kingston HyperX Pulsefire FPS
Ook Kingston verkoopt tegenwoordig invoerapparatuur voor gamers. De HyperX Pulsefire FPS is een gamingmuis die vooral opvalt doordat hij vrij licht is, wat hem geschikt maakt voor low-sense gamers die hun muis vaak oppakken. In vergelijking met de rest van het testveld is de maximale DPI van de gebruikte Pixart 3310-sensor vrij laag, maar desondanks laat hij uitstekende prestaties zien in de snelheidstests. Wel meten we af en toe negatieve acceleratie, vooral op de Goliathus-muismat.
Met zijn eerste gamingmuis begeeft Kingston zich niet op glad ijs. De extra knoppen voor het schakelen tussen vier dpi-standen (400, 800, 1600 en 3200) en vorige/volgende zijn niet meer dan standaard. Ook de rode ledverlichting is niet bepaald uniek. Opvallend is dat Kingston geeft software meelevert - voor de een is dat misschien een voordeel, maar de ander zal veel instellingsmogelijkheden missen. Zo kun je geen andere dpi-settings en macro's instellen.
De basis heeft Kingston met deze HyperX Pulsefire FPS goed voor elkaar, terwijl de gemiddelde prijs van 60 euro best meevalt. Verbeterpunten voor een versie twee zijn er wel, maar we hebben zeker slechtere entrees in deze markt gezien.
Logitech: G402, G403, G502, G Pro en G900
Wie invoerapparatuur zegt, zegt Logitech. Met zes verschillende muizen is het dan ook veruit de grootste deelnemer aan deze test, en dat is nog maar een greep uit het totale aanbod. Over het algemeen heeft Logitech z’n zaakjes qua rgb-verlichting en synchroniseerbaarheid daarvan goed voor elkaar, met een uitgebreid en gelikt softwarepakket waarin je van alles kunt instellen.
De G402 Hyperion Fury en G403 Prodigy kosten allebei zo’n 60 euro, maar hebben duidelijk verschillende doelgroepen. De G402 Hyperion Fury is een lange, smalle muis, maar heeft een Avago AM010-sensor die een relatief lage maximale dpi van 4000 heeft. Hier en daar heeft de sensor moeite met hogere snelheden en op de fijne stoffen muismat zien we negatieve acceleratie. Voor low-sense gamers is de relatief hoge lift-off distance een belangrijk nadeel.
Met de G403 Prodigy heeft Logitech ook een optie voor wie een wat minder extravert ontwerp kan waarderen. De sensor is ook hier een PMW3366. Het lage gewicht van de muis valt op, maar met een meegeleverd gewichtje kun je dat verhogen van 87 naar 97 gram. De sensorprestaties zijn prima, wat het gecombineerd met een lage lift-off distance tot een goede keuze maakt. Er is ook een draadloze variant beschikbaar: de G403 Prodigy Wireless kost gemiddeld 111 euro en is door de geïntegreerde accu een tikje zwaarder, maar verder gaat het om exact dezelfde muis. Als je een draadloze muis prefereert, kan dit knaagdier zijn meerprijs waard zijn.
{PHOTO|L363848-1}
De G403 Prodigy Wireless is dezelfde muis, maar dan zonder draadje.
Ons favoriete model is echter de G502 Proteus Spectrum. De muis ligt lekker in de hand en de primaire muisknoppen voelen erg responsief aan. De automatische vliegwielstand van het scrollwiel is geleend van de MX Master, een meer op zakelijk gebruik gerichte high-end muis, en bevalt ons ook op deze gamingmuis prima. Met vijf losse gewichtjes kun je het gewicht van de al vrij zware muis verder verhogen, maar dat hoeft natuurlijk niet. Het negental extra knoppen, waaronder een sniperknop, is via de al eerder geprezen software van Logitech toe te wijzen aan alle denkbare functies.
Echte e-sporters prefereren vaak een muis met minder tierlantijnen: een exemplaar dat ‘gewoon goed’ is. Om aan die vraag tegemoet te komen heeft Logitech de G Pro Gaming Mouse ontwikkeld, die in technische zin veel overeenkomsten vertoond met de G502, maar een kleiner en simpeler symmetrisch ontwerp heeft. Net als de G403 Prodigy is hij erg licht, doch kun je bij dit model geen gewichtjes plaatsen om dat te veranderen. Het is een waardig topmodel voor deze categorie, maar het lage gewicht en de compactheid moeten je liggen.
De laatste muis van Logitech die we bespreken is de meest high-end gamingmuis die het merk te bieden heeft. De G900 Chaos Spectrum werd oorspronkelijk op de markt gebracht voor 180 euro, maar kost inmiddels al drie à vier tientjes minder. Waar je vroeger nog werd uitgelachen als je wilde gamen met een draadloze muis, is dat bij de G900 absoluut niet meer het geval: de verbinding heeft een responstijd van 4 milliseconde en volgens tests van Logitech is dat zelfs sneller dan sommige bedrade concurrenten.
De sensorprestaties zijn simpelweg uitstekend en de lift-off distance is met 1,2 mm laag. Het ontwerp is symmetrisch - waardoor ook linkshandigen deze muis kunnen gebruiken - maar ook wat smaller dan bij de G502. Wellicht is het dus geen ideale keuze voor wie grote handen heeft. Aan de prestaties van de muis doet dat echter niets af.
Mad Catz: R.A.T. Pro X en R.A.T. Tournament Edition
De twee muizen die Mad Catz instuurde voor onze test, de R.A.T. Pro X Gaming Mouse Pixart 9800 en de R.A.T. Tournament Edition, zijn direct herkenbaar als afkomstig van die fabrikant. De behuizing van de muis, voor zover je daarvan kunt spreken, bestaat uit allemaal losse onderdelen die deze invoerapparaten een futuristisch uiterlijk geven. De Pro X is met gemiddeld 175 euro een van de duurste muizen uit de test, maar dan ook volledig modulair opgebouwd. Je kunt de standaard lasersensor zelfs vervangen door een optische!
In de luxe opbergdoos die je erbij krijgt zitten tal van accessoires, zoals diverse soorten glidepads, scrollwielen en onderdelen van de behuizing om de muis in breedte en lengte te veranderen. Het zal niet iedereen aanspreken, maar je haalt met deze Mad Catz wel iets bijzonders in huis. Voor de beste sensorprestaties moet je overigens wel een harde plastic muismat gebruiken.
Met een gemiddelde prijs van 85 euro is de R.A.T. Tournament Edition in ieder geval een stuk betaalbaarder. Je hebt nog steeds ruim voldoende knoppen en het design is niet minder uniek, modulaire is hij niet. Dankzij het compacte formaat is deze muis vooral geschikt voor een claw- of fingertipgrip. De gebruikte Philips PLN 2034-sensor zijn we nog niet eerder tegengekomen, maar scoort goed qua lift-off distance en snelheid. Over de gehele linie meten we echter wel negatieve acceleratie.
Mionix: Castor in zwart en roze
Mionix is geen grote fabrikant, maar wel een specialist op het gebied van muizen. De Castor heeft normaliter geen opvallend uiterlijk: de afmetingen zijn gemiddeld, op de dpi-switch en de vorige/volgende-knoppen zijn er geen extra toetsen aangebracht en ook de software is functioneel, maar niet moeders mooiste. Leuk is dat er ook een knalroze variant te koop is: sommige gamers zullen dat weten te waarderen en hij valt dan in ieder geval lekker op.
Het Zweedse bedrijf bewijst echter wel uitstekend onder de knie te hebben hoe een muis moet worden afgesteld. De Mionix Castor perst hoge snelheden uit de gebruikte Pixart PMW3310-sensor, zonder acceleratie te introduceren. Voor extreem low-sense gamen moet je door de lift-off distance van 2,2 mm niet bij de Mionix Castor zijn, maar verder hebben we op de prestaties van deze muis absoluut niets af te dingen.
De Castor is er ook in knalroze.
Qpad: DX-20 Pro
Qpad is wellicht geen bekende naam voor gamers, maar produceert voor veel andere merken zaken als headsets en muizen. Met de DX-20 Pro komt het nu ook met een gamingmuis onder eigen merk. Daarbij heeft de fabrikant zich naar eigen zeggen laten inspireren door de Microsoft Intellimouse van weleer, waarbij het absolute afwezigheid van acceleratie claimt.
Waar veel gamingmuizen voorbehouden zijn aan rechtshandigen, komt ook wie links prefereert aan zijn trekken met de DX-20 Pro. Aan de onderkant loopt een strook rgb-verlichting over de muis, qua effect vergelijkbaar met de muis van Creative. Door de vrij hoge lift-off distance is deze muis minder geschikt voor low-sense gebruik.
We kennen de gebruikte Avago ADNS-3320 sensor van de Xornet II, een Cooler Master-muis van nog geen drie tientjes. De prestaties vallen tegen: de muis heeft last van acceleratie op verschillende oppervlakken en werkt op de hoogste dpi zelfs helemaal niet op sommige muismatten. Op de muismat met een zacht, fijn oppervlak zien we de beste resultaten, maar die zijn nog steeds niet bepaald indrukwekkend.
Razer: Diamondback en Mamba
De vrij smalle Razer Diamondback kent een lange geschiedenis. In het vorige decennium was een voorloper van dit model de eerste gamingmuis met een optische sensor. In het exemplaar dat je vandaag de dag krijgt, zit een 16.000dpi-sensor van datzelfde type. Met zijn 90 gram is hij relatief licht. In de rand is op sierlijke wijze rgb-verlichting verwerkt, die je via de software kunt aansturen.
Voor de 80 euro die een Diamondback op moet brengen krijg je een uitstekend presterende muis met een lage lift-off distance, hoge snelheden en geen acceleratie.
Het tweede en laatste model van Razer in deze test is de Mamba, die inmiddels ook een aantal iteraties heeft doorstaan. De draadloze werking was ooit uniek voor een gamingmuis, maar we hebben gezien dat er inmiddels meer aanbod is in deze categorie. Net als ASUS levert Razer een laadstation bij zijn Mamba, die hoger en breder is dan de Diamondback, maar wel uitsluitend bruikbaar voor rechtshandigen.
Deze muis zonder staart imponeert met de lift-off distance van slechts 1 millimeter en de behaalde snelheden zijn in de meeste gevallen goed, maar negatieve acceleratie komen we helaas wel tegen.
We willen niet onvermeld laten dat de Razer-muizen, in tegenstelling tot vrijwel alle andere opties in het duurdere segment, geen on-board geheugen voor het opslaan van profielen hebben. Je moet je registreren en de Razer-software installeren om gebruik te kunnen maken van meerdere profielen. Voordeel is dat je op elke pc kunt inloggen en direct je profielen beschikbaar hebt, maar niet iedereen zal deze verplichte registratie kunnen waarderen.
Roccat: Kone EMP en Kova Pure Performance
Voor 80 euro mag je je de eigenaar noemen van de Roccat Kone EMP, de opvolger van de Kone XTD. Hij maakt gebruik van een 'Owl Eye'-sensor, een volgens Roccat speciaal voor de fabrikant ontworpen variant van de PixArt 3361. Het gaat om een optische sensor met een maximum van 12.000 dpi. In vergelijking met andere FPS-muizen is hij wat aan de zware kant.
Roccat biedt naast de 'eigen' sensor een aantal extra features, zoals het in vier richtingen te bewegen scrollwiel en Easy-Shift, een knop waarmee je wisselt tussen twee sets functies voor alle knoppen op de muis. Twee strepen rgb-verlicht lopen verticaal over de muis en zijn via de uitgebreide Swarm-software in te stellen op verschillende effecten. Die software voorziet ook in alle andere functionaliteit die je van een gamingmuis verwacht.
Qua prestaties zijn we uitstekend te spreken over de Roccat Kone EMP - de behaalde snelheden zijn op alle oppervlakken hoog en de lift-off distance is niet bijzonder hoog. De echte low-sense gamer stoort zich daar wellicht wel aan, maar die zal al afgeschrikt zijn door het relatief hoge gewicht.
In tegenstelling tot de Kone EMP is de Kova Pure Performance ook geschikt voor linkshandigen. Hij heeft heel veel knoppen: naast de normale buttons en de dpi-knop zitten er aan elke zijde drie. Opvallend aan het ontwerp vinden we dat het scrollwiel enigszins verzonken in de muis ligt, waardoor je soms per ongeluk de dpi-knop aanraakt.
De sensor in de Kova Pure Performance is een lager gepositioneerde Pixart PMW3320, die officieel een maximale dpi van 3500 heeft. Een firmwaretrucje maakt ook werking op 7000 dpi mogelijk. We zijn niet echt onder de indruk van de prestaties: de lift-off distance van 3,41 mm diskwalificeert hem voor low-sense gaming en we meten op de meeste muismatten positieve acceleratie. De hoogste snelheden die we behalen liggen net boven de 2 meter per seconde, wat eigenlijk onvoldoende is voor gaming.
Speedlink: Omnivi Core en Kudos Z-9
Speedlink is vooral actief in het budgetsegment, maar heeft ook een aantal muizen die wat duurder zijn. De Omnivi Core en Kudos Z-9 kosten allebei zo'n 60 euro. Ze gebruiken niet nader gespecificeerde lasersensors. De Kudos Z-9 heeft een maximum van 8200 dpi, terwijl de Omnivi Core zelfs tot 12.000 dpi gaat.
De Speedlink Kudos Z-9.
De muizen hebben een felrode kleur. Het verschil zit hem grotendeels in de bouw. De Kudos Z-9 is een relatief kleine muis met een ergonomische vorm, al voelt de bobbel die als scheiding tussen je ringvinger en pink fungeert wel enigszins onnatuurlijk aan. De Omnivi Core is een groter gevaarte met tal van extra knoppen, zowel aan de zijkant als op de bovenkant. Helaas laten niet alle knoppen zich even gemakkelijk indrukken.
De Speedlink Omnivi Core is een slag groter.
Qua snelheid zijn we tevreden over de sensor van de Kudos Z-9: voor de ruim 4 meter per seconde hoeft deze muis zich absoluut niet te schamen. Wel meten we consistent acceleratie. De lift-off distance is eerder gemiddeld. De Omnivi Core laat dezelfde snelheden zien, maar deze muis heeft geen acceleratie en een lagere lift-off distance. Voor low-sense gamers is hij echter niet geschikt, doordat de grip daarvoor niet voldoende is.
Steelseries: Rival 300 en 700
Van Steelseries hebben we twee muizen getest: de Rival 300 en Rival 700, uiteenlopend in prijs van zeven tot elf tientjes. De Rival 300 heeft een vrij hoge lift-off distance van 2,7 mm, maar wel een prima presterende sensor. Dit model is duidelijk vormgegeven voor rechtshandigen en kost ongeveer 70 euro.
De Rival 700 is een bijzonder product met veel unieke features, zoals een ingebouwde vibratiemotor voor het geven van voelbare feedback en een OLED-schermpje vooraan de linkerzijkant. Daar kun je bijvoorbeeld een gifje op laten afspelen of een logo plaatsen, al is de resolutie wel beperkt. Hij is met 135 gram behoorlijk zwaar en alleen geschikt voor gebruik met de rechterhand.
Het houdt niet op met de toffe features, want de Steelseries Rival 700 is ook nog eens gedeeltelijk modulair. Er zijn twee extra bovenkanten beschikbaar: een glossy zwart exemplaar en een matte variant met antizweetcoating. De gamingmuis wordt geleverd met een optische PMW3360-sensor, maar die kun je eventueel vervangen door een Pixart 9800-lasersensor die voor 30 euro verkrijgbaar is. Wat ons betreft is dat echter niet nodig, want de Rival 700 laat uitstekende prestaties met hoge trackingsnelheden zien. Het is wel jammer dat al die extra’s ook nog extra investeringen vereisen.
Zowie: EC, FK en ZA
BenQ, tegenwoordig de eigenaar van gamingmerk Zowie, stuurde ons maar liefst acht verschillende muizen op. Eigenlijk zijn het maar drie modellen: de EC, de FK en de ZA. De verschillende modelnummers binnen die series wijzen enkel op subtiele afwijkingen qua formaat, maar zijn verder identiek. Van elke serie hebben we dan ook maar één uitvoering door onze testprocedure gehaald.
De Zowie FK1+.
De Zowie-muizen zijn stuk voor stuk relatief simpel vormgegeven apparaten, waarbij de FK- en ZA-series voor zowel rechts- als linkshandigen te gebruiken zijn. Alle muizen gebruiken dezelfde optische Avago ADNS-3310-sensor en ze kosten ook allemaal hetzelfde: zo tussen de 65 en 70 euro. Het ontwerp van de EC-serie is gericht op rechtshandigen en is wat hoger, wat hem geschikt maakt voor een palmgrip. Dankzij het minder hoge achterwerk van de FK is die muis favoriet onder clawgrippers. De ZA-reeks past juist weer beter bij een palmgrip.
De Zowie EC2-A en ZA13.
Qua features is het aanbod dun gezaaid, maar dat is by design. Zaken als meegeleverde software, gewichtjes en profielen hoef je bij Zowie niet te verwachten. Vooral vanwege de lage lift-off distance genieten de Zowie’s een zekere status. We zien dat inderdaad terug in onze testresultaten, waar ze nauwelijks boven de millimeter uit komen. De geregistreerde snelheden halen echter consequent net niet de drie meter per seconde en de EC2-A wilde op de hoge dpi-stand zelfs nauwelijks werken op onze harde plastic muismat. Als we de niet al te bijzondere prestaties combineren met de karige featureset en de toch wel stevige prijzen, kunnen we ze niet echt aanraden.
Benchmarks: snelheid op ASUS ROG Sheath
Hieronder vind je de benchmarks op de zachte, fijne stoffen muismat. De eerste grafiek laat de maximale snelheid bij 800 dpi zien, de tweede grafiek bevat de testresultaten op de hoogste dpi-setting die een muis ondersteunt.
Benchmarks: snelheid op Razer Goliathus Control
Hieronder vind je de benchmarks op de zachte, grove stoffen muismat. De eerste grafiek laat de maximale snelheid bij 800 dpi zien, de tweede grafiek bevat de testresultaten op de hoogste dpi-setting die een muis ondersteunt.
Benchmarks: snelheid op Fnatic Gear G1 Control
Hieronder vind je de benchmarks op de harde, fijne plastic muismat. De eerste grafiek laat de maximale snelheid bij 800 dpi zien, de tweede grafiek bevat de testresultaten op de hoogste dpi-setting die een muis ondersteunt.
Benchmarks: lift-off distance
In de onderstaande grafiek vind je per muis de gemeten lift-off distance, oftewel de afstand die je je muis moet optillen voordat er geen bewegingen meer worden herkend. Low-sense gamers, die hun muis op een lage dpi gebruikten en hem vaak optillen, zullen het liefst een zo laag mogelijke lift-off distance hebben.
Conclusie
In deze test van 37 modellen zijn ons eigenlijk maar weinig muizen bijgebleven met de gedachte ‘die moet je écht niet hebben’. Er is veel eenheidsworst, maar er zijn ook enkele modellen die eruit springen of het simpelweg net een stukje beter doen dan de concurrentie.
Het overbevolkte middensegment kent veel winnaars. Onze overall favoriet is de Logitech G502 Proteus Spectrum, die uitstekende prestaties combineert met een featureset waar je u tegen zegt. Cooler Master en G.Skill zetten allebei met succes in op aanpasbaarheid. Respectievelijk de MasterMouse Pro L en de MX 780 zijn hun geld wat ons betreft zeker waard, waarbij de G.Skill een wat uitgesprokener uiterlijk heeft. Alle ontvangen een Excellent Choice award.
Niet iedereen zoekt een gamingmuis die van mijlenver als zodanig herkenbaar is. Logitech, Mionix en Razer bieden goede no-nonsense opties aan. De Logitech G403 Prodigy heeft dezelfde sensor als de topmodellen van dat merk in een onschuldig ogende behuizing, waar stiekem toch heel wat features in verstopt zitten. De draadloze variant is duidelijk duurder, maar kan interessant zijn als je daar specifiek naar op zoek bent. Mionix bewijst zijn expertise door met de Castor een prima alternatief te bieden, die door de wat hogere lift-off distance minder geschikt is voor low-sense gaming, maar wel hogere snelheden kan registreren dan de Logitech. De Razer Diamondback is ruim een tientje duurder, maar combineert eigenlijk die hoge snelheden en lage lift-off distance in één product en is bovendien ook voor linkshandigen bruikbaar. Ook deze drie modellen belonen we met een Excellent Choice award.
Ten slotte het high-end segment. De Corsair Scimitar is uitstekend geschikt voor zijn specifieke doelgroep van MMO-games dankzij de sloot macroknoppen aan de zijkant en presteert verder ook uitstekend. Voor de spelers van dat soort spellen is dit een ultiem product. De Logitech G900 Chaos Spectrum is wat ons betreft de beste draadloze muis. De tijd dat je aan de prestaties merkte dat een muis draadloos werkte, is met de G900 echt voorbij. Je betaalt er goed voor, maar krijgt er dan ook veel voor terug.
De laatste Ultimate Product-award gaat naar Mad Catz. Het futuristische ontwerp van de R.A.T. Pro X Gaming Mouse Pixart 9800 moet je aanspreken, maar de modulariteit en alle accessoires die je erbij krijgt verantwoorden de forse prijs zeker en maken deze muis echt uniek. De enige kanttekening is dat je voor de beste sensorprestaties bij dit model een harde plastic muismat moet gebruiken. Waarschijnlijk wordt de verkrijgbaarheid van dit model wel snel een probleem, aangezien de fabrikant enkele maanden geleden zijn faillissement heeft aangevraagd. Aan deze muis heeft dat in ieder geval niet gelegen.
Cooler MasterMouse Pro L
G.Skill MX 780
Logitech G403 Prodigy Corded
Logitech G502 Proteus Spectrum
Mionix Castor
Razer Diamondback
Corsair Scimitar RGB
Logitech G900 Chaos Spectrum
Mad Catz R.A.T. Pro X Pixart 9800
