Alles op één kaart
Waar het einde van het micro sd-slot in smartphones een paar jaar geleden nog nabij leek, moet je tegenwoordig (gelukkig) weer moeite doen om een telefoon te vinden waarvan je de opslagcapaciteit niet kunt uitbreiden. Wij zochten uit met welk kaartje je dat het beste kunt doen.
Micro SD vs. full-size SD
In 2018 schreven we voor het laatst over geheugenkaartjes. Sindsdien zijn de prijzen ervan enorm gedaald: voor een 256GB-kaartje telde je destijds nog bijna 100 euro neer, en nu vind je ze al voor de helft daarvan. Tegelijkertijd merkten we toen al op dat de steeds grotere, goedkopere en snellere micro sd-kaartjes in rap tempo aan de stoelpoten van de traditionele full-size sd-kaart zaagden. Een van de weinige redenen om nog voor grootformaat te gaan, was destijds dat de hoogste capaciteiten uitsluitend in die formfactor beschikbaar waren.
Twee jaar later is de situatie omgekeerd: in deze test konden we de eerste micro-sd-kaart van 1 TB meenemen, terwijl reguliere sd-kaarten nog altijd niet verder gaan dan een halve terabyte. Dat zegt heel wat, want het is een slecht bewaard geheim dat menig moderne sd-kaart weinig anders is dan een micro sd-kaartje met een grotere plastic verpakking eromheen. Maar zelfs dat is blijkbaar niet meer de moeite waard voor de fabrikanten.
Daarmee is micro sd nu de gedoodverfde keuze als je een nieuw geheugenkaartje koopt. Niet alleen smartphones, maar ook tablets, diverse camera’s en zelfs moderne laptops hebben soms enkel nog plek voor micro sd. Mocht je toch nog een apparaat hebben waar een grote sd-kaart in moet, dan is dat snel genoeg geregeld met de vrijwel altijd meegeleverde adapter. Wil je de foto’s van je camera vervolgens bekijken op je tablet, dan hoef je alleen maar het kaartje uit de adapter te halen.
Flashinnovaties bereiken de geheugenkaart
De technieken die steeds grotere capaciteiten mogelijk maken, lopen parallel aan wat we de afgelopen jaren bij ssd’s hebben gezien. Het gebruikte flashgeheugen is immers identiek. Je moet dan denken aan zaken als 3d-nand en de overstap naar tlc- of zelfs qlc-nand. Tenzij een fabrikant daar zelf uitspraken over doet - wat hoogst ongebruikelijk is - is het echter praktisch onmogelijk om te achterhalen wat voor geheugen er exact wordt toegepast.
